ΤΟ ΚYΚΝΕΙΟ ΑΣΜΑ

ΚYΚΝΕΙΟ ΑΣΜΑ

Αφιερωμένο στην θεία μου Ευγενία που άφησε με την θέλησή της αυτόν τον κόσμο στην ηλικία των 29 ετών την πρωτομαγιά του 1955, μία μερα μετά τον ξαφνικό γάμο του αγαπημένου της με άλλη.
Ο θάνατος την βρήκε να γιορτάζει την πρωτομαγιά
με ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο
γεμάτο αγκάθια στην αγκαλιά της.
Αγκάθια όμοια με εκείνα που τρύπησαν την καρδιά της.



Το τελευταίο μου τραγούδι θα σου πω
τώρα που στέρεψε
το γέλιο και το κλάμα
Το τελευταίο μου τραγούδι θα σου πω
το τελευταίο μου
το κύκνειο μου άσμα.

Ποτέ μην κλάψεις,
ποτέ για μένα
τώρα που φεύγω πολύ μακριά
μπορώ να ζήσω,
χωρίς εσένα
με κυπαρίσσια συντροφιά.

Ποτέ μην κλάψεις,
ποτέ για μένα
θα ζω για πάντα στην ομορφιά
αυτή που πήρα
μαζί με σένα
και την κρατάω παντοτινά.

Ποτέ μην κλάψεις,
ποτέ για μένα
ποτέ μη νιώσεις τη μοναξιά
να ξέρεις πάντα
κοντά σε σένα
θα ’ναι η ψυχή μου που σ’ αγαπά.

Ποτέ μη κλάψεις,
ποτέ για μένα
κάποιο καντήλι για συντροφιά
πάντα θα καίει,
πάνω από μένα
να μου ζεσταίνει την παγωνιά.

Ποτέ μη κλάψεις,
ποτέ για μένα
τ’ αστέρια φταίγανε, κάθε φορά
κείνα με θέλανε
έτσι εμένα
κείνα μου έδιναν τη συμφορά.

Ποτέ μη κλάψεις,
ποτέ για μένα
θα περιμένω καρτερικά
φωλιά θα φτιάξω,
ζεστή για σένα
σε κάποιο σύννεφο εκεί ψηλά.

Ποτέ μη κλάψεις,
ποτέ για μένα
που δεν θα σ’ έχω στην αγκαλιά
νεκρά τα χέρια μου
και παγωμένα
και συ λατρεύεις τη ζεστασιά.

Ποτέ μη κλάψεις,
ποτέ για μένα
στο κρύο χώμα που με κρατά
μα προσευχήσου
θερμά για μένα
σ’ Αυτόν που ξέρει να συγχωρά.

Δημήτρης Παπέϋ-Παπαχατζής