ΜΑΘΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΡΡΟΗ ΤΗΣ ΦΟΥΚΟΥΣΙΜΑ

ΜΙΛΙΣΙΒΕΡΤ ( Milisevert)

Η μονάδα μέτρησης των επιπτώσεων της ραδιενέργειας στον ανθρώπινο οργανισμό λέγεται μιλισιβέρτ.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Ενωση Πυρηνικής Ενέργειας τα αποδεκτά και μη αποδεκτά επίπεδα είναι τα εξής:

2 mSv/yr (μιλισιβέρτ τον χρόνο) Είναι η ποσότητα που θεωρείται αμελητέα για κάθε άνθρωπο.

9 mSv/yr (μιλισιβέρτ τον χρόνο) Σε αυτή την ποσότητα εκτίθενται τα πληρώματα αεροπλάνων που κάνουν την πτήση Νέα Υόρκη - Τόκυο

20 mSv/yr (μιλισιβέρτ τον χρόνο) Ο μέσος αποδεκτός όρος για όσους εργάζονται σε πυρηνικά εργοστάσια.

50 mSv/yr (μιλισιβέρτ τον χρόνο) Αυτό ήταν το προηγούμενο όριο για όσους εργάζονται σε πυρηνικά εργοστάσια.

100 mSv/yr (μιλισιβέρτ τον χρόνο) Από αυτή την ποσότητα και πάνω αυξάνονται τα κρούσματα καρκίνου

350 mSv (μιλισιβέρτ άμεσα) Σε αυτή την ποσότητα εκτέθηκαν όλοι όσοι βρίσκονταν στο Τσερνομπιλ

1,000 mSv (μιλισιβέρτ άμεσα) Με μια μόνο έκθεση σε αυτή την ποσότητα προκαλείται προσωρινή αδιαθεσία με συμπτώματα όπως ναυτία, χαμηλά λευκά αιμοσφαίρια, αλλά όχι θάνατος. Από εκεί και πέρα, τα συμπτώματα της αδιαθεσίας γίνονται πιο έντονα ανάλογα με το πόση ώρα είναι κάποιος εκτεθειμένος.

5,000 mSv (μιλισιβέρτ άμεσα) Με μια μόνο έκθεση σε αυτή την ποσότητα θα πεθάνουν όσοι εκτέθηκαν μέσα σε έναν μήνα

ΠΗΓΗ: World Nuclear Association

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ:
Στις 23 Μαρτίου 2011 στην Φουκουσίμα, Ιάπωνες επιστήμονες μέτρησαν 500 mSv (από ειδήσεις που βγαίνουν με το σταγονόμετρο σχετικά με αυτό το θέμα.)


ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΑΛΥΣΙΔΑ
Η Ιαπωνία αντιμετωπίζει το φάσμα της πυρηνικής καταστροφής έπειτα από τις αλυσιδωτές βλάβες στον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα που προκάλεσαν απελευθέρωση ραδιενεργών υλικών στην ατμόσφαιρα και την αύξηση των επιπέδων ραδιενέργειας στην περιοχή του πυρηνικού σταθμού. Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι σε ποιο βαθμό αυτό το συμβάν μπορεί να επηρεάσει την ποιότητα ζωής στην γύρω περιοχή, καθώς και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις για το περιβάλλον και την τροφική αλυσίδα!
Ραδιενεργά υλικά που διασκορπίστηκαν στο αέρα μετά τις εκρήξεις που προκάλεσε ο σεισμός στην Ιαπωνία, μπορεί να μολύνουν τα τρόφιμα και το νερό, με αποτέλεσμα να υπάρχει σοβαρός κίνδυνος εμφάνισης διαφορετικών μορφών καρκίνου ειδικά σε παιδιά και σε έμβρυα.
«Οι εκρήξεις είναι πιθανό να εκθέσουν τον πληθυσμό στη ραδιενέργεια μακροπρόθεσμα, που σημαίνει μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης μορφών καρκίνου, όπως του θυρεοειδούς, των οστών και λευχαιμία. Τα παιδιά και τα έμβρυα είναι ιδιαίτερα ευάλωτα», τόνισε ο Λαμ Τσινγκ-ουάν, χημικός παθολόγος από το πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ.

«Για ορισμένους ανθρώπους ακόμα και μια μικρή ποσότητα ραδιενέργειας μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου», επισημαίνει ο Λαμ, που είναι επίσης μέλος του Αμερικανικού Συμβουλίου Τοξικολόγων.
Τα ραδιενεργά υλικά μεταφέρονται στον αέρα με ελάχιστα σταγονίδια υγρασίας. Μπορεί ένας άνθρωπος να τα εισπνεύσει, αλλά επίσης να βρεθούν στη θάλασσα και στη γη, μολύνοντας καλλιέργειες, το πόσιμο νερό και τη θαλάσσια ζωή.

Ο Λι Τιν-λαπ, τοξικολόγος και καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Κινεζικού Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ υπογραμμίζει πως είναι απαραίτητο να μετρηθεί το επίπεδο ραδιενέργειας στα ύδατα γύρω από την Ιαπωνία. «Κανείς δεν μετρά τα επίπεδα ραδιενέργειας στη θάλασσα», τονίζει. «Ο ατμός που απελευθερώνεται στον αέρα τελικά θα καταλήξει στο νερό και θα επηρεάσει τη θαλάσσια ζωή...και όταν βρέξει θα μολυνθεί και το πόσιμο νερό», πρόσθεσε.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανακοίνωσε σήμερα ότι η Ιαπωνία λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα για να προστατεύσει τους πολίτες της από την ραδιενέργεια.

Η ραδιενέργεια είναι επικίνδυνη γιατί μπορεί να προκαλέσει αλλαγές ή μεταλλάξεις στο DNA, οι οποίες είναι πιθανό να προκαλέσουν την εμφάνιση καρκίνου. Αν και ο ανθρώπινος οργανισμός μπορεί να αποκαταστήσει τις αλλαγές ή τις βλάβες του DNA, ένας άνθρωπος είναι ασφαλής μόνο όταν η διαδικασία αποκατάστασης επέλθει γρηγορότερα από τον χρόνο που απαιτείται για να αντιγραφεί το υλικό που έχει καταστραφεί ή έχει μεταλλαχθεί.

Οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν πως τα παιδιά και τα έμβρυα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο γιατί τα κύτταρά τους διαχωρίζονται γρηγορότερα από αυτά των ενηλίκων!
Επίσης οι ομάδες αυτές καταναλώνουν περισσότερο γάλα αγελάδας απ' ότι οι ενήλικες και έτσι ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος, σύμφωνα με Ιάπωνα επιστήμονα που ανέλαβε πολλά θύματα της έκρηξης στη Χιροσίμα.
«Οι αγελάδες είναι σαν τις ηλεκτρικές σκούπες, ρουφούν το ραδιενεργό ιώδιο που επικάθεται σε μεγάλες περιοχές βοσκής και αυτά τα σωματίδια πολύ εύκολα περνούν στο γάλα», επισήμανε ο ίδιος ειδικός που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του. «Αυτό συνέβη στο Τσερνόμπιλ και δυστυχώς οι γονείς δεν ενημερώθηκαν για τους κινδύνους», κατέληξε.

http://www.chinapost.com.tw - By Tan Ee Lyn, Reuters
http://www.msnbc.msn.com/id/42085149/ns/health-food_safety/


Η ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Η ραδιενέργεια ανακαλύφθηκε τυχαία το 1896 από το Γάλλο Μπεκερέλ, που παρατήρησε ότι τα ορυκτά του ουρανίου, χωρίς καμιά εξωτερική επίδραση εκπέμπουν ακτινοβολία. Η φύση της ακτινοβολίας αυτής ήταν άγνωστη στους επιστήμονες της εποχής. Οι πρώτες ανακοινώσεις του Μπεκερέλ, διέγειραν το ενδιαφέρον ενός νεαρού ζεύγους φυσικών, του Πέτρου και της Μαρίας Κιουρί. Στις 18 Ιουλίου 1898 οι Κιουρί αναγγέλλουν στην Ακαδημία των Επιστημών την ανακάλυψη ενός στοιχείου, του Πολωνίου, που ονομάστηκε έτσι προς τιμήν της πατρίδας της Μαρίας. Στις 25 Δεκεμβρίου του 1898 αναγγέλλουν την ανακάλυψη του Ραδίου. Η Μαρία πρότεινε να ονομάσουν «ραδιενέργεια» την ιδιότητα εκπομπής ακτινοβολιών και «ραδιενεργά» τα σώματα που την έχουν. Το Ράδιο παρουσιάζει ισχυρότερες ιδιότητες από το Ουράνιο. Η σπουδαιότερη είναι ότι εκπέμπονται ακτίνες α, β, γ. Η ακτινοβολία α είναι ακτινοβολία πολύ μικρού μήκους κύματος.
Οι Κιουρί μοιράστηκαν με τον Μπεκερέλ το βραβείο Νόμπελ της Φυσικής το 1903. Η Μαρία Κιουρί πήρε ξανά το βραβείο Νόμπελ της Χημείας το 1911, η μόνη που τιμήθηκε δυο φορές με τη διάκριση αυτή στον επιστημονικό κόσμο.
Η πυρηνική ενέργεια κάνει το ξεκίνημά της με την ανακάλυψη του φαινομένου της σχάσης του πυρήνα του ατόμου, της θερμοπυρηνικής σχάσης, από τους Χαν και Στράσσμαν το 1939. Τρία χρόνια αργότερα, στις 2 Δεκεμβρίου 1942, ο μεγάλος πυρηνικός φυσικός Ενρίκο Φέρμ, (βραβείο Νόμπελ Φυσικής 1938) με την ερευνητική ομάδα του στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο (Η.Π.Α.) πέτυχε την πρώτη ελεγχόμενη αλυσιδωτή πυρηνική αντίδραση. Την επόμενη χρονιά, το 1943, κατασκευάστηκε ο πρώτος πυρηνικός αντιδραστήρας στον κόσμο, ο αντιδραστήρας γραφίτη στην πολιτεία Τενεσσή (Η.Π.Α.) Ο αντιδραστήρας αυτός σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε σε χρόνια ρεκόρ, σε 11 μήνες, γιατί ο πρόεδρος των Η.Π.Α. Τρούμαν πίεζε, ώστε να παράγει ο σταθμός το ένα γραμμάριο πλουτωνίου που χρειαζόταν για την πρώτη ατομική βόμβα, το νέο υπερ-όπλο.
Έτσι το πρώτο πυρηνικό όπλο είναι γεγονός χάρη στη συμβολή του Ρόμπερτ Οππενχάϊμερ, διευθυντή του Εθνικού Εργαστηρίου των Η.Π.Α. στο Λος ʼλαμος.
Στις 6 Αυγούστου 1945 το νέο «παιχνιδάκι» του ανθρώπου σκορπίζει το θάνατο στη Χιροσίμα. Με την έκρηξη αφανίζονται 70.000 άνθρωποι, που γίνονται 140.000 ως το τέλος του 1945 και 200.000 μέχρι σήμερα. Το πείραμα επαναλαμβάνεται στις 9 Αυγούστου 1945 στο Ναγκασάκι. Το αποτέλεσμα είναι άλλοι 70.000 νεκροί και μέχρι σήμερα 100.000. Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων των δύο ατομικών βομβών είναι 300.000.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 1949 ο πρόεδρος Χ. Τρούμαν ανακοινώνει ότι οι Σοβιετικοί έκαναν την πρώτη τους δοκιμή ατομικής βόμβας. Στις 1 Νοεμβρίου 1952 οι Αμερικανοί δοκιμάζουν τη βόμβα υδρογόνου (Η-bomb) ή πυρηνική βόμβα ή βόμβα νετρονίου ή αλλιώς η βρώμικη βόμβα που μόνο σκοπό έχει τον αφανισμό ανθρώπων σε ποσοστό 95%. Η ατομική βόμβα σκοπό είχε τις επίγειες καταστροφές σε ποσοστό 85% και τον θάνατο σε ποσοστό 15%. Εννέα μήνες αργότερα οι Σοβιετικοί κάνουν κι αυτοί την πρώτη θερμοπυρηνική δοκιμή τους.
Κι ενώ συμβαίνουν όλ’ αυτά κατασκευάζονται συνεχώς νέοι πυρηνικοί αντιδραστήρες στη Μ. Βρετανία, στη Σιβηρία, στη Γαλλία, στη Δ. Γερμανία.
Σήμερα λειτουργούν 434 πυρηνικοί αντιδραστήρες σε ολόκληρο τον κόσμο και κατασκευάζονται άλλοι 36. Παράγουν συνολική ηλεκτρική ισχύ 350 γιγαβάτ περίπου. Μερικοί απ’ αυτούς παράγουν Πλουτώνιο για πυρηνικά όπλα και βόμβες. Λέγεται ότι ο πρώτος αντιδραστήρας στο Ακιουγιού (στη μερσίνα) της Τουρκίας θα κάνει το ίδιο, όταν θα είναι έτοιμος να λειτουργήσει.
Στο μισό αιώνα λειτουργίας των πυρηνικών αντιδραστήρων έχουν συμβεί και πυρηνικά ατυχήματα. Πάνω από 30 χαρακτηρίστηκαν ως ατυχήματα βαθμού 4 ή μεγαλύτερα στην 7βάθμια κλίμακα των πυρηνικών ατυχημάτων, με αποκορύφωμα το Τσερνομπίλ, βαθμού 7!
Οι διάφορες χώρες δεν ικανοποιούνται με τα πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Μπαίνουν και στο παιχνίδι των πυρηνικών όπλων. Η Μ. Βρετανία στη δεκαετία του ’50. Από το 1960 η Γαλλία και από το 1964 η Κίνα. Οι Γάλλοι δοκιμάζουν πολλές φορές τα πυρηνικά στις ατόλες Μουρουρόα και Φραγκαταούφα, στο Ν. Ειρηνικό, ενώ οι κάτοικοι της ΒΑ Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας διαμαρτύρονται ότι οι ακτές τους μολύνονται διαρκώς με ραδιενέργεια. Το Μάιο του 1995 αποφασίζονται οκτώ (8) πυρηνικές δοκιμές από το Ζακ Σιράκ. Μετά από γενική κατακραυγή οι Γάλλοι αρκούνται στις έξι (6) δοκιμές μέχρι την 27 Ιανουαρίου 1996. Η τελευταία ήταν ισχύος 120 χιλιοτόνων, υποθαλάσσια στη Φραγκαταούφα. Η ατομική βόμβα της Χιροσίμα ήταν 14 χιλιοτόνων μόνο!
Χώρες μικρές σε έκταση ή φτωχές εκπονούν πυρηνικά προγράμματα, όπως το Ισραήλ, η Ινδία, η Ν. Αφρική, το Πακιστάν, η Νότια Κορέα και η Ταϊβάν. Το Μάιο του 1998, η Ινδία και το Πακιστάν κάνουν από πέντε (5) πυρηνικές δοκιμές στην έρημο του Ρατζαστάν, κοντά στα σύνορά τους για αλληλοεπίδειξη ισχύος.
Παρά τις συνθήκες SALT 1 (1972) και 2 (1979) για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων και τις συνθήκες START 1 (1991) και START 2 (1992) για τις μείωσή τους δεν φαίνεται να έγινε κάτι το θεαματικό. Οι παραπάνω συνθήκες έχουν τις απογραφές Αμερικανών και Ρώσων. Οι άλλες χώρες κάνουν πυρηνικές δοκιμές οπότε θέλουν ανεξέλεγκτα. Έτσι, οι πυρηνικές δοκιμές ξεπέρασαν τις 2.058 ως τώρα. Είμαστε μόλις στις αρχές του 21ου αιώνα. Ποιο θα είναι το μέλλον της ανθρωπότητας και του πλανήτη;


ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑΣ

Δεν μπορεί να οριστεί κατώτερη οριακή δόση ακτινοβολίας. Έτσι σε κάποια άτομα οι αρνητικές επιπτώσεις της ραδιενέργειας θα εκδηλωθούν ίσως μετά από δεκαετίες, ενώ σε άλλα όχι. Οι συνέπειες της κακής χρήσης της ραδιενέργειας είναι τραγικές όταν αυτή χρησιμοποιείται ως πολεμικό όπλο. Αυτό έγινε στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο(ΧΙΡΟΣΙΜΑ, ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ), στις πυρηνικές δοκιμές σε στεριά, αέρα και θάλασσα, στον πόλεμο του Κόλπου 1989 και στο Κοσσυφοπέδιο πρόσφατα. Μεγάλη μόλυνση στο περιβάλλον προκαλείται από ατυχήματα ή διαρροές σε πυρηνικούς αντιδραστήρες[Τσερνομπίλ Ε.Σ.Σ.Δ.(Ουκρανία), Απρίλιος 1986]. Επίσης τα πυρηνικά απόβλητα είναι ένας μεγάλο πρόβλημα που δεν έχει βρει τη λύση του. Όλα τα παραπάνω δημιουργούν ραδιενεργό ρύπανση του χερσαίου οικοσυστήματος και ασθένειες στον άνθρωπο.
Ραδιενεργός ρύπανση του ατμοσφαιρικού αέρα
Ο ατμοσφαιρικός αέρας είναι το πρώτο συστατικό του οικοσυστήματος που μολύνεται μετά από πυρηνική έκρηξη ή ατύχημα πυρηνικής εγκατάστασης, που έχει σαν αποτέλεσμα τη διαρροή ραδιενεργού υλικού στην ατμόσφαιρα. Η έκταση της μόλυνσης εξαρτάται από την πηγή που την προκάλεσε. Ο ατμοσφαιρικός αέρας είναι ο δρόμος με τον οποίο μεταφέρονται τα ραδιενεργά άτομα σε περιοχές μακριά από την πυρηνική έκρηξη ή ατύχημα. Περισσότερο επικίνδυνη από τη μολυσμένη με ραδιενέργεια τροφή ή νερό είναι η εισπνοή μολυσμένου αέρα. Γιατί ενώ ο άνθρωπος πίνει δυο λίτρα νερό και ένα λίτρο τροφή το 24ωρο εισπνέει 10-20 χιλιάδες λίτρα αέρα. Έτσι συσσωρεύονται στο σώμα του ανθρώπου πολύ μεγάλες ποσότητες ραδιενεργών ατόμων. Η μόλυνση του αέρα δεν διαρκεί πολύ γιατί τα ραδιενεργά υλικά λόγω της βαρύτητας καταλήγουν σύντομα στο έδαφος και σε ότι βρίσκεται πάνω σ’ αυτό.


Ραδιενεργοί ρύπανση του εδάφους
Το μεγαλύτερο μέρος των ραδιενεργών υλικών καταλήγει στο έδαφος. Από εκεί τα ραδιενεργά άτομα επηρεάζουν τα φυτά, τα ζώα και τον άνθρωπο. Η παραμονή των υλικών εκεί εξαρτάται από το χρόνο υποδιπλασιασμού τους (μέχρι και χιλιάδες χρόνια) και από το πόσο απορροφώνται από το έδαφος.
Ραδιενεργός ρύπανση του νερού
Τα νερά σε ανοιχτούς χώρους μπορούν να μολυνθούν μετά από βροχόπτωση ή χιονόπτωση. Τα υπόγεια νερά «φιλτράρονται» όταν περνούν από ένα μεγάλο στρώμα εδάφους. Γι’ αυτό το πηγαδίσιο νερό μετά από πυρηνική έκρηξη είναι ασφαλέστερο από το επιφανειακό. Όταν τα μολυσμένα νερά χρησιμοποιούνται για πότισμα σε μεγάλο ποσοστό εισέρχονται στα φυτά. Στη συνέχεια τα ζώα ή ο άνθρωπος μολύνονται όταν καταναλώνουν αυτά τα φυτά. Επίσης το άφθονο νερό που χρησιμοποιούν τα πυρηνικά εργοστάσια μολύνει το περιβάλλον, όταν βγαίνει από αυτά.
Ραδιενεργός ρύπανση των φυτών
Τα ραδιενεργά υλικά πριν φτάσουν στο έδαφος μπορεί να συγκρατηθούν από τα φύλλα και τους καρπούς των φυτών (άμεση ρύπανση). Όταν προσλαμβάνονται από τις ρίζες των φυτών η ρύπανση είναι έμμεση. Η ένταση και η διάρκεια μιας βροχόπτωσης μειώνει τη μόλυνση στα φυτά.
Συνέπειες στα ζώα
Τα ζώα είναι εκτεθειμένα στην εξωτερική ακτινοβολία και με τη βοσκή φορτώνουν το σώμα τους με ραδιενεργά άτομα. Από το σώμα τους ένα μέρος ακτινοβολεί γύρω τους και ένα άλλο μέρος αποβάλλεται (γάλα, ούρα, κλπ.). Η μόλυνση μεταδίδεται σε σαρκοφάγα ζώα και στον άνθρωπο που θα χρησιμοποιήσουν ως τροφή το κρέας, το γάλα κ.ά. αυτών των φυτοφάγων ζώων. Η ακτινοβόληση μπορεί να είναι θανατηφόρος ή να προκαλέσει αρρώστιες ή στείρωση. Η ανθεκτικότητα των ζώων στις ακτινοβολίες είναι διαφορετική και μπορεί αν δημιουργηθούν διαταραχές στην οικολογική ισορροπία. Τα έντομα π.χ. είναι πιο ανθεκτικά από τα πτηνά.
Συνέπειες στον άνθρωπο
Χωρίζονται σε δυο κατηγορίες:
α) Οι στοχαστικές (ή πιθανολογικές) είναι εκείνες που η εκδήλωσή τους έχει το χαρακτήρα του τυχαίου. Η πιθανότητα εκδήλωσής τους έχει το χαρακτήρα του τυχαίου. Η πιθανότητα εκδήλωσής τους συνδέεται με τη δόση της ακτινοβολίας που απορροφάται από τον οργανισμό. Δεν υπάρχει βέβαια κατώτερη δόση ακτινοβολίας. Η εκδήλωσή τους μπορεί αν γίνει μετά από δεκαετίες. Οι στοχαστικές συνέπειες προκαλούνται από πολύ χαμηλές δόσεις ακτινοβολίας και αφορούν τη ζωή χιλιάδων ατόμων. Οι στοχαστικές επιπτώσεις είναι:
• Η εμφάνιση καρκίνου (λευχαιμίες, όγκοι μαστού, καρκίνος μυελού των οστών, πνεύμονα, οστών, θυρεοειδούς, ήπατος, λεπτού εντέρου και δέρματος).
• Οι κληρονομικές ανωμαλίες. Οι ακτινοβολίες προκαλούν μεταλλάξεις από τοπικές βλάβες στο DNA που δεν είναι ορατές στο μικροσκόπιο και χρωματοσωμιακές ανωμαλίες που δεν επιδιορθώνονται και είναι ορατές στο μικροσκόπιο (π.χ. σύνδρομο DOWN). Όσο μικρή κι αν είναι η ποσότητα ακτινοβολίας που απορροφά ένα κύτταρο, πάντοτε δημιουργείται αυξημένη πιθανότητα μεταλλάξεων. Μια μετάλλαξη του γενετικού υλικού για να εκδηλωθεί σ’ ένα άτομο, πρέπει το άτομο αυτό να έχει προέλθει από ένα σπερματοζωάριο κι ένα ωάριο που έχουν ακριβώς την ίδια μετάλλαξη. Σε αντίθετη περίπτωση δεν εκδηλώνεται η μετάλλαξη στον απόγονο. Η κληρονομικές ανωμαλίες είναι δυσμενείς για τον άνθρωπο π.χ. η μεσογειακή αναιμία.
β) Μη στοχαστικές συνέπειες. Αυτές παρατηρούνται σε σχετικά υψηλές δόσεις ακτινοβολίας και η πιθανότητα και ο βαθμός εκδήλωσής τους εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως η ηλικία, το βάτος, η γενική κατάσταση του ατόμου αλλά και η περίθαλψη που θα έχει τις πρώτες ώρες ή μέρες. Οι μη στοχαστικές συνέπειες είναι:
• Το γαστρεντερικό σύνδρομο (καταστροφή των κυττάρων που καλύπτουν το γαστρεντερικό σύστημα).
• Η καταστροφή του μυελού των οστών. Η μόνη θεραπεία είναι η μεταμόσχευση του μυελού των οστών. Συνήθως όμως απορρίπτονται τα ξένα κύτταρα. Εμφανίζεται 2-3 μέρες μετά την έκθεση στην ακτινοβολία.
• Η ακτινική πνευμονίτις. Εμφανίζεται με αναπνευστικά προβλήματα και πυρετό 5-6 εβδομάδες μετά και εκτεταμένη καταστροφή των κυττάρων του πνεύμονα. Οι άνθρωποι συνήθως πεθαίνουν από καταστροφή του μυελού των οστών.
Τα όργανα και οι ιστοί έχουν διαφορετική ευαισθησία στην ακτινοβολία. Ακτινοευαίσθητα είναι τα γεννητικά όργανα, ο μυελός των οστών, το επιθήλιο του εντέρου, το δέρμα και ο φακός του ματιού. Ακτινοάντοχα θεωρούνται το συκώτι, τα νεφρά, ο εγκέφαλος, τα οστά και οι συνδετικοί ιστοί.
Οι λύσεις
Η λύση είναι απλή: άμεση και πλήρης απεξάρτηση τόσο από την ειρηνική όσο και από τη στρατιωτική χρήση των πυρηνικών. Οι κίνδυνοι που ενέχει η συγκεκριμένη τεχνολογία, για ολόκληρη την ανθρωπότητα, δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο.
Τα πυρηνικά όπλα δεν φέρνουν ούτε τη σταθερότητα ούτε την ειρήνη. Αντίθετα επιτείνουν τους ανταγωνισμούς και συμβάλουν σε εντάσεις και συγκρούσεις. Η δήθεν "ασφάλεια" έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τις πιθανότητες ειρηνικής επίλυσης των όποιων διαφορών.
Η πυρηνική ενέργεια δεν είναι ούτε ασφαλής, ούτε φτηνή. Τα δεκάδες "ειρηνικά" πυρηνικά ατυχήματα καθώς και οι χιλιάδες τόνοι πυρηνικών αποβλήτων, το επιβεβαιώνουν. Οι πόροι που σπαταλιούνται στην πυρηνική ενέργεια πρέπει να στραφούν στην εξοικονόμηση ενέργειας και την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Μπορούμε βέβαια να αντικαταστήσουμε την σχάση με σύντηξη. Η ένωση 4 ατόμων υδρογόνου, δίνοντας ήλιο, απελευθερώνει περισσότερη ενέργεια και δεν υπάρχει ο κίνδυνος ραδιενέργειας.
Για ένα μέλλον πράσινο και ειρηνικό

SociaLMagazinE